Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Türkiye’de yerel yönetime katılım: Büyükşehir belediyelerinin Twitter hesapları üzerinden bir analiz

Yıl 2024, Cilt: 26 Sayı: 1, 18 - 32, 01.06.2024

İpek Didem Göçoğlu Mehmet Devrim Aydın

https://doi.org/10.33707/akuiibfd.1362996

Öz

Belediyeler, vatandaşların yerel politikalara katılımını teşvik etmek ve onların yerel hizmetlerden memnuniyetlerini geri bildirimlerle iletmelerini sağlamada birincil yerel yönetim mecralarıdır. Bu nedenle, temel yönetim birimleri olarak nitelendirilebilecek olan belediyelerin vatandaşlarla güçlü iletişimi, yerel katılım mekanizmalarının güçlendirilmesinde sıklıkla tercih edilen bir alternatif haline gelmiştir. Sosyal medya platformlarından Twitter, belediye yönetimleri ve vatandaşlar arasında sağladığı anlık ve çift yönlü iletişim ve etkileşim sayesinde, kamu politikalarına vatandaş katılımını sağlamanın önemli bir aracı olma potansiyeline erişmiştir. Bu noktada, Twitter’ın yerel yönetimlerde politika yapım sürecine halk katılımının sağlanmasında belediyelere nasıl katkı sağladığı ve bu sağladığı katkının yerel katılım düzeyini nasıl etkilediği önemli bir araştırma sorusu olarak ortaya çıkmaktadır. Halk katılımı seviyelerini Kamusal Katılım Yelpazesi, Arnstein’ın Katılım Merdiveni ve White’ın Katılım Tipolojisi olmak üzere üçlü bir bağlamda analiz eden bu çalışma, Türkiye’deki büyükşehir belediyelerinin kamu politikalarına halk katılımının sağlanmasında sosyal medya kullanımını Twitter özelinde incelemektedir. Çalışmada, Türkiye’deki büyükşehir belediyelerinin Twitter’da seçilen ve 1 Nisan 2019’dan 1 Nisan 2020 tarihleri arasında paylaştıkları toplamda 39.972 adet tweete içerik analizi uygulanmıştır. Araştırmanın bulgularına bakıldığında büyükşehir belediyelerinin Twitter kullanımının, mevcut halk katılımını politika yapım sürecinde bir üst düzeye çıkartmakta yetersiz kaldığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Halk Katılımı Twitter Büyükşehir Belediyeleri Yerel Yönetimler

Kaynakça

  • Aktay, Aghaei, S., Nematbakhsh, M. A., & Farsani, H. K. (2012). Evolution of the world wide web: From web 1.0 to web 4.0. International Journal of Web & Semantic Technology, 3(1), 1-10.
  • Alodalı, F. B., Tuncer, A., Usta, S., & Halis, M. (2012). Yerel yönetimlerde e-belediyecilik uygulamaları: Akdeniz bölgesi örneği. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 83-95.
  • Arnstein, S. R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 216-224.
  • Aygün, M., & Kömürcüoğlu, M. (2023). Yerel yönetimler ve siyasal katılım: İstanbul Beyaz Masa örneği. TESAM Akademi Dergisi, 10(1), 93-125.
  • Bal, E., & Delal, Ö. (2019). Siyasal bilgilenmede Twitter kullanımı üzerine panoramik bir değerlendirme. Social Sciences, 14(3), 118-132.
  • Balcı, Ş., & Sarıtaş, H. (2015). Facebook ve siyasal katılım: 2014 yerel seçimleri araştırması. Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (37), 551-535.
  • Barnes, M. (1999). Researching public participation. Local Government Studies, 25(4), 60-75.
  • Bishop, P., & Davis, G. (2002). Mapping public participation in policy choices. Australian Journal of Public Administration, 61(1), 14-29.
  • Bonson, E., Torres, L., Royo, S., & Flores, F. (2012). Local e-government 2.0: Social media and corporate transparency in municipalities. Government Information Quarterly, 29(2), 123-132.
  • Cornwall, A. (2008a). Democratising engagement what the UK can learn from international experience. London: Demos.
  • Cornwall, A. (2008b). Unpacking ‘participation’: models, meanings and practices. Community Development Journal, 43(3), 269-283.
  • Çakır, C. (2017). İzmir Büyükşehir Belediyesinde e-belediye uygulamaları ve vatandaşın farkındalığı. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 9(1), 1-12.
  • Çelik, F., & Usta, S. (2010). Klasik liberalizmde “özgürlük” ve liberalizmin yerel yönetimlere bakışı. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (24), 121-135.
  • Dahl, R. A. (1985). A preface to economic democracy. California: University of California Press.
  • Demirhan, K. (2023). Sosyal medyada siyasal katılımın vatandaş paylaşımları üzerinden analizi. Pamukkale Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (54), 181-190.
  • Doğan, M. (2013). Yerel yönetimlerde açıklık politikaları. Öneri, 10(40), 173-183.
  • Eren, V., & Aydın, A. (2014). Sosyal medyanın kamuoyu oluşturmadaki rolü ve muhtemel riskler. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16(Özel Sayı I), 197-205.
  • Eriş, V., & Akıncı, A. (2019). 21. Yüzyıl demokrasilerinde siyasal katılım: Türkiye örneği. Uygulamalı Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 35-55.
  • Göçoğlu, V. (2020). Kamu hizmetlerinin sunumunda dijital dönüşüm: Nesnelerin interneti üzerine bir inceleme. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(1), 615-628.
  • Göçoğlu, V. (2022). Agenda-Setting for sustainable development on twitter: actors, motivations, and issues in Turkey. Journal of Asian Public Policy, https://doi.org/10.1080/17516234.2022.2055522
  • Göçoğlu, V., & Aydın, M. D. (2015). Kamu politikası ve sosyal medya ilişkisinin toplumsal hareketler bağlamında incelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(37), 880-901.
  • Gruzd, A., & Roy, J. (2016). Social media and local government in Canada: An examination of presence and purpose. In Sobaci, M. (eds), Social Media and Local Governments, Springer (ss. 79–94).
  • Guillamon, M. D., Ríos, A. M., Gesuele, B., & Metallo, C. (2016). Factors ınfluencing social media use in local governments: the case of Italy and Spain. Government Information Quarterly, 33(3), 460-471.
  • Gürses, F., & Çelik, İ. (2021). Sosyal medyada kent konseyleri-paydaş etkileşiminin Twitter aracılığıyla ölçülmesi. İç. Ş. Karabulut (ed.), Yerelden globale tüm boyutlarıyla kamu yönetimi: geçmişten geleceğe yaşanan gelişmeler, Bursa: Gazi Kitabevi (ss. 245- 257).
  • Hill, D. M. (1974). Democratic theory and local government. London: McMillan.
  • IAP2. (2020). IAP2 “Spectrum of Public Participation”. https://cdn.ymaws.com/www.iap2.org/resource/resmgr/pillars/Spectrum_8.5x11_Print.pdf (Erişim: 23.02.2020).
  • Kalabalık, H. (2005). Avrupa Birliği ülkeleriyle karşılaştırmalı yerel yönetimler hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Kayan, A. (2019). Dijital çağda kent yönetimi için ortaya çıkan fırsatlar. Sayıştay Dergisi, (114), 53-73.
  • Michels, A. M. B. (2006). Citizen participation and democracy in the Netherlands. Democratization, 13(2), 323-339.
  • Mill, J. S. (1975a). Essay on liberty. In R. Wollheim (ed.), John Stuart Mill: Three Essays. Oxford: Oxford University Press (ss. 5–141).
  • Mill, J. S. (1975b). Essay on representative government. In R. Wollheim (ed.), John Stuart Mill: Three Essays. Oxford: Oxford University Press (ss. 144–423).
  • Neely, S. R., & Collins, M. (2018). Social media and crisis communications: a survey of local governments in Florida. Journal of Homeland Security and Emergency Management, 15(1), 20160067 .
  • Erdoğan, O. (2019). Yerel yönetimlerde katılımcı mekanizmalar ve Trabzon Büyükşehir Belediyesi örneği. BEÜ İİBF Akademik İzdüşüm Dergisi, 4(2), 295-310.
  • Olkun, E. O., Yüksel, E., & Akdemir, G. Y. (2018). Sosyal medya ve siyasal katılım: 2017 referandumunda bir saha araştırması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(60), 991-1000.
  • Ökde, F., & Tekbaş, B. (2023). Sivil aktörlerin yerel politika oluşturmada etkinliği: Hakkari örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 14(37), 64-77.
  • Özer, M. A., & Kartal, M. (2021). Yerel demokrasi ve katılım: Türkiye ve İngiltere üzerinden bir inceleme. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 4(3), 509-529.
  • Pustu, Y. (2005). Yerel yönetimler ve demokrasi. Sayıştay Dergisi, (57), 121-134.
  • Sevin, E. (2016). Branding cities in the age of social media: A comparative assessment of local government performance. In M. Z. Sobacı (ed.), Social Media and Local Governments, Springer (ss. 301-320).
  • Sezgin, M. (2011). Belediyelerde halkla ilişkiler ve halka dönük yönetim. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İİBF Dergisi, 1(1), 93-120.
  • Sobacı, M. Z., Köseoğlu, Ö., & Karkın, N. (2015). Belediyelerde sosyal medya: Değişim için yenilikçi fırsatlar. İstanbul: Marmara Belediyeler Birliği Kültür Yayınları.
  • Şahin, A., Söylemez, A., & Taşpınar, Y. (2015). Kent konseylerinin sosyal medya kullanımı üzerine karşılaştırmalı bir değerlendirme (Küçükçekmece ve Yenimahalle Belediyeleri), II. Kent Konseyleri Sempozyumu, 10-11 Nisan 2015, Bursa, ss. 193-205.
  • Şener, G., Emre, S. Ö., & Akyıldız, F. (2015). Türkiye’de sosyal medyanın siyasi katılıma etkileri. Folklor/Edebiyat, 21(83), 75-98.
  • Tocqueville, A. D. (1994), Amerika’da Demokrasi. (Çevirenler: İhsan Sezal ve Fatoş Dilber) Ankara: Yetkin Basımevi.
  • Utlu, E., & Er, A. (2021). Yerel katılım bağlamında dijital dönüşümden dijital yönetişime belediyeler: Uygulamalar, imkânlar ve öneriler. KOSBED, (41), 97-110.
  • We Are Social. (2020). Global 2020: Global digital overview. https://wearesocial.com/digital-2020 (Erişim: 31.03.2020).
  • We Are Social. (2022). Global 2020: Global digital overview. https://datareportal.com/reports/digital-2022-turkey (Erişim: 31.03.2020).
  • White, S. C. (1996). Depoliticising development: The uses and abuses of participation. Development in Practice, 6(1), 6-15.
  • WSIS. (2005). World summit on the information society. Bulletin of the American Society for Information Science and Technology, 30(4), 26-29.
  • Yayla, M. A. (2021). Yerel yönetimler, demokrasi ve yeni medya. Nosyon: Uluslararası Toplum ve Kültür Çalışmaları Dergisi, (7), 81-92.
  • Yeşildal, A. (2019). Sosyal medya, yerel yönetimler ve katılımcı yönetim: Bilgi çağında belediyeler için yeni stratejiler. İnsan & İnsan, 6(22), 883-902.
  • Yıldırım, U., & Öner, Ş. (2004). Bilgi toplumu sürecinde yerel yönetimlerde eğitim-bilişim teknolojisinden yararlanma: Türkiye’de e-belediye uygulamaları. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(1), 49-60.
  • Yıldız, M. (2002). Bir kamu politikası aracı olarak internet kafeler. Amme İdaresi Dergisi, 35(2), 77-92.
  • Yıldız, M., & Polat, R. K. (2012). Türkiye’deki e-devlet araştırma ve uygulamalarının eleştirel bir değerlendirmesi ve öneriler. İç. E-Devlet Kamu Yönetimi ve Teknoloji İlişkisinde Güncel Gelişmeler (M. Z. Sobacı ve M. Yıldız, Ed.). Ankara: Nobel Yayıncılık, ss. 623-648.
  • Yılmaz, V., & Telsaç, C. (2021). Yerel yönetimler ve katılım. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(40), 235-254.

Participation in local government in Türkiye: An analysis through the Twitter accounts of metropolitan municipalities

Yıl 2024, Cilt: 26 Sayı: 1, 18 - 32, 01.06.2024

İpek Didem Göçoğlu Mehmet Devrim Aydın

https://doi.org/10.33707/akuiibfd.1362996

Öz

Municipalities, as fundamental administrative units, play a vital role in fostering citizen participation in local policies and facilitating feedback regarding satisfaction with local services. Consequently, the strong communication and engagement between municipalities and citizens have evolved into a pivotal mechanism for enhancing local participation. Within this context, Twitter, as a social media platform, has emerged as a prominent tool that enables instant, two-way communication and interaction between municipal governments and citizens, thus cultivating citizen involvement in public policies. This study examines the use of social media, specifically Twitter, in providing citizen participation in public policies of metropolitan municipalities in Türkiye. At present, the inquiry into the role of Twitter in facilitating public participation within municipal contexts and its impact on the magnitude of local civic engagement represents a pertinent and critical research inquiry. This investigation, currently under consideration, seeks to scrutinize levels of public involvement through a multifaceted lens, encompassing the Public Participation Spectrum, Arnstein's Participation Ladder, and White's Participation Typology. It delves into the utilization of social media, with a specific focus on Twitter, as a mechanism for enhancing public involvement in the formulation and execution of public policies within Turkish metropolitan municipalities. In the study, content analysis was applied to 39,972 tweets shared by metropolitan municipalities in Türkiye on Twitter in the selected period, 1 April 2019 - 1 April 2020. The overarching conclusion drawn from this research, informed by the outcomes yielded by the three participation theories, unequivocally demonstrates that the adoption of Twitter by metropolitan municipalities falls significantly short of elevating extant levels of public participation to a more advanced stage.

Anahtar Kelimeler

Public Participation Twitter Metropolitan Municipalities Local Governments

Kaynakça

  • Aktay, Aghaei, S., Nematbakhsh, M. A., & Farsani, H. K. (2012). Evolution of the world wide web: From web 1.0 to web 4.0. International Journal of Web & Semantic Technology, 3(1), 1-10.
  • Alodalı, F. B., Tuncer, A., Usta, S., & Halis, M. (2012). Yerel yönetimlerde e-belediyecilik uygulamaları: Akdeniz bölgesi örneği. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 83-95.
  • Arnstein, S. R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 216-224.
  • Aygün, M., & Kömürcüoğlu, M. (2023). Yerel yönetimler ve siyasal katılım: İstanbul Beyaz Masa örneği. TESAM Akademi Dergisi, 10(1), 93-125.
  • Bal, E., & Delal, Ö. (2019). Siyasal bilgilenmede Twitter kullanımı üzerine panoramik bir değerlendirme. Social Sciences, 14(3), 118-132.
  • Balcı, Ş., & Sarıtaş, H. (2015). Facebook ve siyasal katılım: 2014 yerel seçimleri araştırması. Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (37), 551-535.
  • Barnes, M. (1999). Researching public participation. Local Government Studies, 25(4), 60-75.
  • Bishop, P., & Davis, G. (2002). Mapping public participation in policy choices. Australian Journal of Public Administration, 61(1), 14-29.
  • Bonson, E., Torres, L., Royo, S., & Flores, F. (2012). Local e-government 2.0: Social media and corporate transparency in municipalities. Government Information Quarterly, 29(2), 123-132.
  • Cornwall, A. (2008a). Democratising engagement what the UK can learn from international experience. London: Demos.
  • Cornwall, A. (2008b). Unpacking ‘participation’: models, meanings and practices. Community Development Journal, 43(3), 269-283.
  • Çakır, C. (2017). İzmir Büyükşehir Belediyesinde e-belediye uygulamaları ve vatandaşın farkındalığı. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 9(1), 1-12.
  • Çelik, F., & Usta, S. (2010). Klasik liberalizmde “özgürlük” ve liberalizmin yerel yönetimlere bakışı. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (24), 121-135.
  • Dahl, R. A. (1985). A preface to economic democracy. California: University of California Press.
  • Demirhan, K. (2023). Sosyal medyada siyasal katılımın vatandaş paylaşımları üzerinden analizi. Pamukkale Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (54), 181-190.
  • Doğan, M. (2013). Yerel yönetimlerde açıklık politikaları. Öneri, 10(40), 173-183.
  • Eren, V., & Aydın, A. (2014). Sosyal medyanın kamuoyu oluşturmadaki rolü ve muhtemel riskler. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16(Özel Sayı I), 197-205.
  • Eriş, V., & Akıncı, A. (2019). 21. Yüzyıl demokrasilerinde siyasal katılım: Türkiye örneği. Uygulamalı Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 35-55.
  • Göçoğlu, V. (2020). Kamu hizmetlerinin sunumunda dijital dönüşüm: Nesnelerin interneti üzerine bir inceleme. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(1), 615-628.
  • Göçoğlu, V. (2022). Agenda-Setting for sustainable development on twitter: actors, motivations, and issues in Turkey. Journal of Asian Public Policy, https://doi.org/10.1080/17516234.2022.2055522
  • Göçoğlu, V., & Aydın, M. D. (2015). Kamu politikası ve sosyal medya ilişkisinin toplumsal hareketler bağlamında incelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(37), 880-901.
  • Gruzd, A., & Roy, J. (2016). Social media and local government in Canada: An examination of presence and purpose. In Sobaci, M. (eds), Social Media and Local Governments, Springer (ss. 79–94).
  • Guillamon, M. D., Ríos, A. M., Gesuele, B., & Metallo, C. (2016). Factors ınfluencing social media use in local governments: the case of Italy and Spain. Government Information Quarterly, 33(3), 460-471.
  • Gürses, F., & Çelik, İ. (2021). Sosyal medyada kent konseyleri-paydaş etkileşiminin Twitter aracılığıyla ölçülmesi. İç. Ş. Karabulut (ed.), Yerelden globale tüm boyutlarıyla kamu yönetimi: geçmişten geleceğe yaşanan gelişmeler, Bursa: Gazi Kitabevi (ss. 245- 257).
  • Hill, D. M. (1974). Democratic theory and local government. London: McMillan.
  • IAP2. (2020). IAP2 “Spectrum of Public Participation”. https://cdn.ymaws.com/www.iap2.org/resource/resmgr/pillars/Spectrum_8.5x11_Print.pdf (Erişim: 23.02.2020).
  • Kalabalık, H. (2005). Avrupa Birliği ülkeleriyle karşılaştırmalı yerel yönetimler hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Kayan, A. (2019). Dijital çağda kent yönetimi için ortaya çıkan fırsatlar. Sayıştay Dergisi, (114), 53-73.
  • Michels, A. M. B. (2006). Citizen participation and democracy in the Netherlands. Democratization, 13(2), 323-339.
  • Mill, J. S. (1975a). Essay on liberty. In R. Wollheim (ed.), John Stuart Mill: Three Essays. Oxford: Oxford University Press (ss. 5–141).
  • Mill, J. S. (1975b). Essay on representative government. In R. Wollheim (ed.), John Stuart Mill: Three Essays. Oxford: Oxford University Press (ss. 144–423).
  • Neely, S. R., & Collins, M. (2018). Social media and crisis communications: a survey of local governments in Florida. Journal of Homeland Security and Emergency Management, 15(1), 20160067 .
  • Erdoğan, O. (2019). Yerel yönetimlerde katılımcı mekanizmalar ve Trabzon Büyükşehir Belediyesi örneği. BEÜ İİBF Akademik İzdüşüm Dergisi, 4(2), 295-310.
  • Olkun, E. O., Yüksel, E., & Akdemir, G. Y. (2018). Sosyal medya ve siyasal katılım: 2017 referandumunda bir saha araştırması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(60), 991-1000.
  • Ökde, F., & Tekbaş, B. (2023). Sivil aktörlerin yerel politika oluşturmada etkinliği: Hakkari örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 14(37), 64-77.
  • Özer, M. A., & Kartal, M. (2021). Yerel demokrasi ve katılım: Türkiye ve İngiltere üzerinden bir inceleme. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 4(3), 509-529.
  • Pustu, Y. (2005). Yerel yönetimler ve demokrasi. Sayıştay Dergisi, (57), 121-134.
  • Sevin, E. (2016). Branding cities in the age of social media: A comparative assessment of local government performance. In M. Z. Sobacı (ed.), Social Media and Local Governments, Springer (ss. 301-320).
  • Sezgin, M. (2011). Belediyelerde halkla ilişkiler ve halka dönük yönetim. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İİBF Dergisi, 1(1), 93-120.
  • Sobacı, M. Z., Köseoğlu, Ö., & Karkın, N. (2015). Belediyelerde sosyal medya: Değişim için yenilikçi fırsatlar. İstanbul: Marmara Belediyeler Birliği Kültür Yayınları.
  • Şahin, A., Söylemez, A., & Taşpınar, Y. (2015). Kent konseylerinin sosyal medya kullanımı üzerine karşılaştırmalı bir değerlendirme (Küçükçekmece ve Yenimahalle Belediyeleri), II. Kent Konseyleri Sempozyumu, 10-11 Nisan 2015, Bursa, ss. 193-205.
  • Şener, G., Emre, S. Ö., & Akyıldız, F. (2015). Türkiye’de sosyal medyanın siyasi katılıma etkileri. Folklor/Edebiyat, 21(83), 75-98.
  • Tocqueville, A. D. (1994), Amerika’da Demokrasi. (Çevirenler: İhsan Sezal ve Fatoş Dilber) Ankara: Yetkin Basımevi.
  • Utlu, E., & Er, A. (2021). Yerel katılım bağlamında dijital dönüşümden dijital yönetişime belediyeler: Uygulamalar, imkânlar ve öneriler. KOSBED, (41), 97-110.
  • We Are Social. (2020). Global 2020: Global digital overview. https://wearesocial.com/digital-2020 (Erişim: 31.03.2020).
  • We Are Social. (2022). Global 2020: Global digital overview. https://datareportal.com/reports/digital-2022-turkey (Erişim: 31.03.2020).
  • White, S. C. (1996). Depoliticising development: The uses and abuses of participation. Development in Practice, 6(1), 6-15.
  • WSIS. (2005). World summit on the information society. Bulletin of the American Society for Information Science and Technology, 30(4), 26-29.
  • Yayla, M. A. (2021). Yerel yönetimler, demokrasi ve yeni medya. Nosyon: Uluslararası Toplum ve Kültür Çalışmaları Dergisi, (7), 81-92.
  • Yeşildal, A. (2019). Sosyal medya, yerel yönetimler ve katılımcı yönetim: Bilgi çağında belediyeler için yeni stratejiler. İnsan & İnsan, 6(22), 883-902.
  • Yıldırım, U., & Öner, Ş. (2004). Bilgi toplumu sürecinde yerel yönetimlerde eğitim-bilişim teknolojisinden yararlanma: Türkiye’de e-belediye uygulamaları. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(1), 49-60.
  • Yıldız, M. (2002). Bir kamu politikası aracı olarak internet kafeler. Amme İdaresi Dergisi, 35(2), 77-92.
  • Yıldız, M., & Polat, R. K. (2012). Türkiye’deki e-devlet araştırma ve uygulamalarının eleştirel bir değerlendirmesi ve öneriler. İç. E-Devlet Kamu Yönetimi ve Teknoloji İlişkisinde Güncel Gelişmeler (M. Z. Sobacı ve M. Yıldız, Ed.). Ankara: Nobel Yayıncılık, ss. 623-648.
  • Yılmaz, V., & Telsaç, C. (2021). Yerel yönetimler ve katılım. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(40), 235-254.
Toplam 54 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Kamu Yönetimi
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

İpek Didem Göçoğlu 0000-0003-4032-7174

Mehmet Devrim Aydın 0000-0001-8959-6194

Erken Görünüm Tarihi 8 Kasım 2023
Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2024
Gönderilme Tarihi 19 Eylül 2023
Kabul Tarihi 6 Kasım 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2024 Cilt: 26 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Göçoğlu, İ. D., & Aydın, M. D. (2024). Türkiye’de yerel yönetime katılım: Büyükşehir belediyelerinin Twitter hesapları üzerinden bir analiz. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(1), 18-32. https://doi.org/10.33707/akuiibfd.1362996
 Kapak Resmi İndir

28220