Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Antalya İlindeki Barınak Köpeklerinde Leishmaniazisin Seroprevalansı

Yıl 2023, , 257 - 263, 31.08.2023

Fatih Yılmaz Mehmet Karaca

https://doi.org/10.51754/cusbed.1310021

Öz

Bu çalışmada Antalya ilinde barındırılan köpeklerde leishmania hastalığının seroprevalansını belirlemek amaçlanmıştır. Çalışmada üç farklı barınaktaki farklı cinsiyet ve yaştaki 100 adet köpekte leishmania antikorlarının belirlenmesinde “Canivet LSH Ab Rapid Elisa Test Kiti” kullanılmıştır. Kullanılan test yöntemine göre 100 köpekten 4 tanesi seropozitif olarak belirlenmiştir. Seropozitif çıkan 4 köpeğin 3 tanesi semptom gösterirken 1 tanesi asemptomatik olarak belirlenmiştir. Yine bu 4 köpeğin 3 tanesi melez ırk, asemptomatik olan köpek ise Alman çoban köpeğidir. Çalışmada kullanılan 43 erkek köpeğin 3 tanesi erkek (%6,97), 57 dişiden 1 tanesi (%1,75) seropozitif olarak tespit edilmiştir. Hastalığa ait yaş ve cinsiyet yönünden istatistik olarak Antalya ilinde barınaklarda yetiştirilen köpeklerde leishmania hastalığı yönünden yüksek bir oran belirlenmemesine rağmen hastalığın zoonoz olması nedeniyle hasta köpeklerle ilgili gerekli tedavilerin yapılarak hastalığın başka köpeklere bulaşmasının önlenmesi çalışmalarına başlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Antalya Köpek Leishmaniasis Rapid ELİSA

Destekleyen Kurum

yok

Kaynakça

  • Aktaş, M.S., Özkanlar, Y.E., Özkan, T.A., Babür, C ve Balkaya İ. (2010). Erzurum İli Barınak Köpeklerinde Listeriosis ve Leishmaniasisin Seroprevalansının Araştırılması. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 34 (2): 76 -80.
  • Atasoy, A. (2005). Ege Bölgesinde Köpeklerde Visseral Leishmaniasis’in Seroprevalansı. Yüksek lisans tezi. T.C. Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Aydın.
  • Balcıoğlu, İ. C., Ertabaklar, H., Paşa, S., Özbel, Y ve Özensoy Toz, S. (2009). Antalya İli ve İlçelerindeki Dört Köpek Barınağında Leishmaniasis Seroprevalansının Araştırılması. Turkiye Parazitol Derg 2009; 33:4-7.
  • Barati, M., Mohebali M., Alimohammadian, M. H., Khamesipour, A., Akhoundi, B., ve Zarei, Z. (2015). Canine visceral leishmaniasis: seroprevalence survey of asymptomatic dogs in an endemic area of northwestern Iran. Journal of Parasitic Diseases, 39, 221-224.
  • Bilal, T. (2012). Kedi-Köpek İç Hastalıkları. Nobel Kitabevi, İstanbul.
  • Blanc, C. ve Robert, A. (1984). Cinquieme observation de kala-azar congenital. La Presse Medicale, 13; 1751.
  • Cortes, S., Vaz, Y., Neves, R., Maia, C., Cardoso, L ve Campino, L., (2012). Risk factors for canine leishmaniasis in an endemic Mediterranean region. Veterinary parasitology, 189(2-4), 189–196.
  • Çomak, M. (2017). Antalya İl Merkezindeki Köpek Barınaklarında Leishmaniazis’in Seroprevalansı Yüksek Lisans Tezi. Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniv. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
  • Coşkun, Ş., Batmaz, H., Aydın. L ve Yılmaz, F. (1997). Seroprevalence of Leishmania infantum infection of dogs in the western part of Turkey. T Parasitol Derg., 21, 287-291.
  • Doğan, N. Y., Ozbel, Özensoy, S., Bor, O ve Akgun, Y. (2001). Prevalence of human and canine visceral leishmaniasis Eskişehir city and surrounding, Turkey. In “Worldleish2”, Crete, Abstract Book, 78 s.
  • Eroğlu, F. (2008). Kutanöz Leyişmanyozlu hastalarda etken türlerin pcr-rflp yöntemi ile tanımlanması. Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniv. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Adana.
  • Ertabaklar, H., Özensoy Toz, S., Taylan, A., Rastgeldı, S., Balcıoglu, I.C ve Ozbel, Y. (2005). Serological and entomological survey in a zoonotic visceral leishmaniasis focus of North Central Anatolia, Turkey: Corum province. Acta Trop., 93(3); 239-246.
  • Gallego, L. S. (2001). Leishmania infantum and dog: immunological and epidemiological studies about infection and disease (Doctoral dissertation, Universitat Autònoma de Barcelona).
  • Gavgani, A. S. M., Mohite, H., Edrissian, G. H., Mohebali, M ve Davies, C. R. (2002). Domestic dog ownership in Iran is a risk factor for human infection with Leishmania infantum. Am J Trop Med Hyg., 67(5); 511-515.
  • Karaer, Z ve Nalbantoğlu, S. (2013). Veteriner Hekimliğinde Parazit Hastalıkları cilt 2. Türkiye parazitoloji Derneği. 2013;1040-1045.
  • Killick-Kendric, R., Killick-Kendric, M., Focheux, C., Dereure, J., Puech, M. P ve Cadiergues, M. C. (1997). Protection of dogs from bites of phlebotomine sandflies by deltamethrin collars for control of canine leishmaniasis. Med Vet Entemol., 11, 287-292.
  • Koutinas, A. F., Polizopoulou, Z. S., Saridomichelakis, M. N., Argyriadis, D., Fytianou, A ve Plevraki, K. G. (1999). Clinical Considerations on canine visceral leishmaniasis in Greece: a retrospective study of 158 cases Journal of the American Animal Hospital Association; 35:376-383.
  • Mancianti, F., ve Sozzi, S. (1995). Isolation of Leishmania from a newborn puppy. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene, 89(4), 402.
  • Martinez-Subiela, S., Tecles,, F., Eckersall, P. D ve Ceron, J. J. (2002). Serum concentrations of acute phase proteins in dogs with leishmaniasis. Vet Rec., 150(8); 241-244
  • Mohebali, M., Taran, M. ve Zarei, Z. (2004). Rapid detection of Leishmania infantum infection in dogs: Comparitive study using an immunochromatographic dipstick rk39 test and direct agglutination. Vet Parasitol., 121; 239-245.
  • Molano, I., Alonso, M. G., Miron, C. E., Redondo, J.M., Reueno, M., Soto, .., Alonso, C. (2003). A Leishmania infantum multi-component antigenic protein mixed with live BCG confers protection to dogs experimentally infected with L. infantum. Vet Immunol Immunopathol., 92; 1-13.
  • Noli, C. (1999). Canine Leishmaniasis. Waltham Focus, 9:16-24.
  • Oliveira, G. G., Santoro, F. Ve Sadigursky, M. (1993). The subclinical form of experimental visceral leishmaniasis in dogs. Memorias do Instituto Oswaldo Cruz, 88(2), 243–248.
  • Özbel, Y., Turgay, N., Özensoy, S., Özbilgin, A., Aklan, M. Z…, Abranches, P. (1995). Epidemiology, diagnosis and control of leishmaniosis in the Mediterranean region. Ann Trop Med Parasitol., 89, 89- 932.
  • Özensoy, S. (2001). Leishmaniasis’de rezervuar olarak köpeklerin önemi. 12. Ulusal Parazitoloji Kongresi, Elazığ. Program ve Özet Kitabı, s: 30.
  • Poinar, G. Jr. (2008). Lutzomyia adiketis sp. n. (Diptera: Phlebotomidae), a vector of Paleoleishmania neotropicum sp. n. (Kinetoplastida: Trypanosomatidae) in Dominican amber. Parasites & vectors, 1(1), 22.
  • Reithinger, R. ve Davies, C. R. (2002). Canine leishmaniasis: novel strategies for control. Trends in parasitology, 18(7), 289–290.
  • Roush, R. T. (1993). Occurence, genetics and management of insecticide resístanse. Parasitol Today, 9, s:174-179.
  • Sacks, D. L., Kenney, R. T., Neva, F. A., Kreutzer, R. D., Jaffe, C. L., Gupta A. K., ve Saran R. (1995). Indian kala-azar caused by Leishmania tropica. The Lancet, 345(8955),959-961.
  • Sarı, B., Limoncu, M. E, Balcıoğlu, İ. C., Aldemir, A., Taşcı, G. T., Kılıç, Y., .., Saridomichelakis, M. N. (2009). Advances in the pathogenesis of canine leishmaniosis: epidemiologic and diagnostic implications. Veterinary dermatology, 20(5-6), 471–489.
  • Schnur, L. F., Özcel, M. A., Aksoy, S., Oskam, L., Kasap, M., Turgay, N., Özbel, Y.,.., Jaffe, C. L. (1997): Human and canine leishmaniasis in Turkey. In “First World Congress on Leishmaniasis”, Istanbul. Acta Parasitol Turcica, 21, 1 (Suppl.), 150(Abstr).
  • Silva, R. B. S., Porto, M. L., Barbosa, W. O., Souza, H. C., Marques, N. F. D. S. P., Azevedo, S. S.,., ve Melo, M. A. (2018). Seroprevalence and risk factors associated with canine visceral leishmaniasis in the State of Paraíba, Brazil. Revista da Sociedade Brasileira de Medicina Tropical, 51(5), 683–688.
  • Slappendel, R. J ve Ferrer, L. (1990). Leishmaniasis. In Infectious diseases of the dog and cat ed, GREENE, C.E.. WB Saunders Co. Philadelphia, 769-777.
  • Sideris, V., Papadopoulou, G., Dotsika, E., ve Karagouni, E. (1999). Asymptomatic canine leishmaniasis in Greater Athens area, Greece. European journal of epidemiology, 15(3), 271–276.
  • Sönmez, G., Polat, E., Özensoy, S. ve Altaş, K. (2008). Kocaeli Sokak Köpeklerinde Visseral Leishmaniasis Seroprevalansı. Türkiye Parazitol Derg. 32 (3): 183 -186.
  • Symmers, W. S. (1960). Leishmaniasis acquired by contagion: a case of marital infection in Britain. Lancet (London, England), 1(7116), 127–132.
  • Tesh, R. B. B. (1995): Control of zoonotic visceral leishmaniasis: is it time to change strategies? Am J Trop Med Hyg., 52 s:287-292.
  • Tok, H., Sevil, N., Töz, S., Ertabaklar, H., Balcıoglu, İ. C., Demir, S., Özbel Y. ve Coskun, M., (2009). Çanakkale İli Ayvacık Bölgesinde Zoonotik Visseral Leishmaniasisin Serolojik ve Entomolojik Olarak Arastırılması. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 33 (2): 109 - 113.
  • Turgut, K., Börkü, K. M. (2002). Kedi ve Köpek Dermatolojisi. Konya: Bahçıvanlar Basım Sanayi A.Ş.; s:100-103.
  • Voyvoda, H., Paşa, S., Özensoy Toz, S., Özbel, Y., Ertabaklar, H. (2004). Aydın’ın bazı ilçe ve köyleri ile İzmir’in Selçuk ilçesindeki köpeklerde Leishmaniosis ve Dirofilariosis’in prevalansı. Turk J Vet Anim Sci., 28, s:1105- 1111.

Seroprevalence of Leishmaniasis in Shelter Dogs in Antalya Province

Yıl 2023, , 257 - 263, 31.08.2023

Fatih Yılmaz Mehmet Karaca

https://doi.org/10.51754/cusbed.1310021

Öz

In this study, it was aimed to determine the seroprevalence of leishmania disease in dogs housed in Antalya province. In the study, “Canivet LSH Ab Rapid Elisa Test Kit” was used to detect leishmania antibodies in 100 dogs of different sexes and ages in three different shelters. According to the test method used, 4 out of 100 dogs were determined as seropositive. While 3 of the 4 seropositive dogs showed symptoms, 1 of them was asymptomatic. Again, 3 of these 4 dogs were mixed breeds, and the dog that was asymptomatic was a German shepherd. 3 of 43 male dogs used in the study were male (6.97%), 1 of 57 females. (1.75%) was found to be seropositive. Although statistically a high rate of leishmania disease was not determined in dogs bred in shelters in Antalya province in terms of age and sex of the disease, due to the fact that the disease is zoonotic, necessary treatments were made about the diseased dogs and studies were started to prevent the transmission of the disease to other dogs.

Anahtar Kelimeler

Antalya Dog Leishmaniasis Rapid ELISA

Kaynakça

  • Aktaş, M.S., Özkanlar, Y.E., Özkan, T.A., Babür, C ve Balkaya İ. (2010). Erzurum İli Barınak Köpeklerinde Listeriosis ve Leishmaniasisin Seroprevalansının Araştırılması. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 34 (2): 76 -80.
  • Atasoy, A. (2005). Ege Bölgesinde Köpeklerde Visseral Leishmaniasis’in Seroprevalansı. Yüksek lisans tezi. T.C. Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Aydın.
  • Balcıoğlu, İ. C., Ertabaklar, H., Paşa, S., Özbel, Y ve Özensoy Toz, S. (2009). Antalya İli ve İlçelerindeki Dört Köpek Barınağında Leishmaniasis Seroprevalansının Araştırılması. Turkiye Parazitol Derg 2009; 33:4-7.
  • Barati, M., Mohebali M., Alimohammadian, M. H., Khamesipour, A., Akhoundi, B., ve Zarei, Z. (2015). Canine visceral leishmaniasis: seroprevalence survey of asymptomatic dogs in an endemic area of northwestern Iran. Journal of Parasitic Diseases, 39, 221-224.
  • Bilal, T. (2012). Kedi-Köpek İç Hastalıkları. Nobel Kitabevi, İstanbul.
  • Blanc, C. ve Robert, A. (1984). Cinquieme observation de kala-azar congenital. La Presse Medicale, 13; 1751.
  • Cortes, S., Vaz, Y., Neves, R., Maia, C., Cardoso, L ve Campino, L., (2012). Risk factors for canine leishmaniasis in an endemic Mediterranean region. Veterinary parasitology, 189(2-4), 189–196.
  • Çomak, M. (2017). Antalya İl Merkezindeki Köpek Barınaklarında Leishmaniazis’in Seroprevalansı Yüksek Lisans Tezi. Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniv. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
  • Coşkun, Ş., Batmaz, H., Aydın. L ve Yılmaz, F. (1997). Seroprevalence of Leishmania infantum infection of dogs in the western part of Turkey. T Parasitol Derg., 21, 287-291.
  • Doğan, N. Y., Ozbel, Özensoy, S., Bor, O ve Akgun, Y. (2001). Prevalence of human and canine visceral leishmaniasis Eskişehir city and surrounding, Turkey. In “Worldleish2”, Crete, Abstract Book, 78 s.
  • Eroğlu, F. (2008). Kutanöz Leyişmanyozlu hastalarda etken türlerin pcr-rflp yöntemi ile tanımlanması. Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniv. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Adana.
  • Ertabaklar, H., Özensoy Toz, S., Taylan, A., Rastgeldı, S., Balcıoglu, I.C ve Ozbel, Y. (2005). Serological and entomological survey in a zoonotic visceral leishmaniasis focus of North Central Anatolia, Turkey: Corum province. Acta Trop., 93(3); 239-246.
  • Gallego, L. S. (2001). Leishmania infantum and dog: immunological and epidemiological studies about infection and disease (Doctoral dissertation, Universitat Autònoma de Barcelona).
  • Gavgani, A. S. M., Mohite, H., Edrissian, G. H., Mohebali, M ve Davies, C. R. (2002). Domestic dog ownership in Iran is a risk factor for human infection with Leishmania infantum. Am J Trop Med Hyg., 67(5); 511-515.
  • Karaer, Z ve Nalbantoğlu, S. (2013). Veteriner Hekimliğinde Parazit Hastalıkları cilt 2. Türkiye parazitoloji Derneği. 2013;1040-1045.
  • Killick-Kendric, R., Killick-Kendric, M., Focheux, C., Dereure, J., Puech, M. P ve Cadiergues, M. C. (1997). Protection of dogs from bites of phlebotomine sandflies by deltamethrin collars for control of canine leishmaniasis. Med Vet Entemol., 11, 287-292.
  • Koutinas, A. F., Polizopoulou, Z. S., Saridomichelakis, M. N., Argyriadis, D., Fytianou, A ve Plevraki, K. G. (1999). Clinical Considerations on canine visceral leishmaniasis in Greece: a retrospective study of 158 cases Journal of the American Animal Hospital Association; 35:376-383.
  • Mancianti, F., ve Sozzi, S. (1995). Isolation of Leishmania from a newborn puppy. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene, 89(4), 402.
  • Martinez-Subiela, S., Tecles,, F., Eckersall, P. D ve Ceron, J. J. (2002). Serum concentrations of acute phase proteins in dogs with leishmaniasis. Vet Rec., 150(8); 241-244
  • Mohebali, M., Taran, M. ve Zarei, Z. (2004). Rapid detection of Leishmania infantum infection in dogs: Comparitive study using an immunochromatographic dipstick rk39 test and direct agglutination. Vet Parasitol., 121; 239-245.
  • Molano, I., Alonso, M. G., Miron, C. E., Redondo, J.M., Reueno, M., Soto, .., Alonso, C. (2003). A Leishmania infantum multi-component antigenic protein mixed with live BCG confers protection to dogs experimentally infected with L. infantum. Vet Immunol Immunopathol., 92; 1-13.
  • Noli, C. (1999). Canine Leishmaniasis. Waltham Focus, 9:16-24.
  • Oliveira, G. G., Santoro, F. Ve Sadigursky, M. (1993). The subclinical form of experimental visceral leishmaniasis in dogs. Memorias do Instituto Oswaldo Cruz, 88(2), 243–248.
  • Özbel, Y., Turgay, N., Özensoy, S., Özbilgin, A., Aklan, M. Z…, Abranches, P. (1995). Epidemiology, diagnosis and control of leishmaniosis in the Mediterranean region. Ann Trop Med Parasitol., 89, 89- 932.
  • Özensoy, S. (2001). Leishmaniasis’de rezervuar olarak köpeklerin önemi. 12. Ulusal Parazitoloji Kongresi, Elazığ. Program ve Özet Kitabı, s: 30.
  • Poinar, G. Jr. (2008). Lutzomyia adiketis sp. n. (Diptera: Phlebotomidae), a vector of Paleoleishmania neotropicum sp. n. (Kinetoplastida: Trypanosomatidae) in Dominican amber. Parasites & vectors, 1(1), 22.
  • Reithinger, R. ve Davies, C. R. (2002). Canine leishmaniasis: novel strategies for control. Trends in parasitology, 18(7), 289–290.
  • Roush, R. T. (1993). Occurence, genetics and management of insecticide resístanse. Parasitol Today, 9, s:174-179.
  • Sacks, D. L., Kenney, R. T., Neva, F. A., Kreutzer, R. D., Jaffe, C. L., Gupta A. K., ve Saran R. (1995). Indian kala-azar caused by Leishmania tropica. The Lancet, 345(8955),959-961.
  • Sarı, B., Limoncu, M. E, Balcıoğlu, İ. C., Aldemir, A., Taşcı, G. T., Kılıç, Y., .., Saridomichelakis, M. N. (2009). Advances in the pathogenesis of canine leishmaniosis: epidemiologic and diagnostic implications. Veterinary dermatology, 20(5-6), 471–489.
  • Schnur, L. F., Özcel, M. A., Aksoy, S., Oskam, L., Kasap, M., Turgay, N., Özbel, Y.,.., Jaffe, C. L. (1997): Human and canine leishmaniasis in Turkey. In “First World Congress on Leishmaniasis”, Istanbul. Acta Parasitol Turcica, 21, 1 (Suppl.), 150(Abstr).
  • Silva, R. B. S., Porto, M. L., Barbosa, W. O., Souza, H. C., Marques, N. F. D. S. P., Azevedo, S. S.,., ve Melo, M. A. (2018). Seroprevalence and risk factors associated with canine visceral leishmaniasis in the State of Paraíba, Brazil. Revista da Sociedade Brasileira de Medicina Tropical, 51(5), 683–688.
  • Slappendel, R. J ve Ferrer, L. (1990). Leishmaniasis. In Infectious diseases of the dog and cat ed, GREENE, C.E.. WB Saunders Co. Philadelphia, 769-777.
  • Sideris, V., Papadopoulou, G., Dotsika, E., ve Karagouni, E. (1999). Asymptomatic canine leishmaniasis in Greater Athens area, Greece. European journal of epidemiology, 15(3), 271–276.
  • Sönmez, G., Polat, E., Özensoy, S. ve Altaş, K. (2008). Kocaeli Sokak Köpeklerinde Visseral Leishmaniasis Seroprevalansı. Türkiye Parazitol Derg. 32 (3): 183 -186.
  • Symmers, W. S. (1960). Leishmaniasis acquired by contagion: a case of marital infection in Britain. Lancet (London, England), 1(7116), 127–132.
  • Tesh, R. B. B. (1995): Control of zoonotic visceral leishmaniasis: is it time to change strategies? Am J Trop Med Hyg., 52 s:287-292.
  • Tok, H., Sevil, N., Töz, S., Ertabaklar, H., Balcıoglu, İ. C., Demir, S., Özbel Y. ve Coskun, M., (2009). Çanakkale İli Ayvacık Bölgesinde Zoonotik Visseral Leishmaniasisin Serolojik ve Entomolojik Olarak Arastırılması. Türkiye Parazitoloji Dergisi, 33 (2): 109 - 113.
  • Turgut, K., Börkü, K. M. (2002). Kedi ve Köpek Dermatolojisi. Konya: Bahçıvanlar Basım Sanayi A.Ş.; s:100-103.
  • Voyvoda, H., Paşa, S., Özensoy Toz, S., Özbel, Y., Ertabaklar, H. (2004). Aydın’ın bazı ilçe ve köyleri ile İzmir’in Selçuk ilçesindeki köpeklerde Leishmaniosis ve Dirofilariosis’in prevalansı. Turk J Vet Anim Sci., 28, s:1105- 1111.
Toplam 40 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Veteriner Bilimleri (Diğer)
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Fatih Yılmaz 0009-0008-5792-6951

Mehmet Karaca 0000-0002-6070-2819

Yayımlanma Tarihi 31 Ağustos 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023

Kaynak Göster

APA Yılmaz, F., & Karaca, M. (2023). Antalya İlindeki Barınak Köpeklerinde Leishmaniazisin Seroprevalansı. Instıtute of Health Sciences Journal, 8(2), 257-263. https://doi.org/10.51754/cusbed.1310021

   ici2.png    logo.png        asos-index.png       crossref-logo-landscape-200.png     logo.png       search-result-logo-horizontal-TEST.jpg 

     

logo.png    scilit.jpg     goole_scholar.jpg       logo.png    logo.png


f9ab67f.png                    download