KAMU KURUMLARINDA ÇALIŞAN PERSONELİN LİYAKAT VE YETKİNLİĞİ ÜZERİNE BİR İNCELEME: GAZİANTEP ÜNİVERSİTESİ VE GAZİANTEP İSLAM BİLİM VE TEKNOLOJİ ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ
Öz
Birçok kamu kurumunda kurum yöneticilerinin şikayet ettiği ve düzeltilmesi gerektiğini düşündüğü en önemli konulardan biri, birim veya kurum çalışanlarının kendi işlerindeki liyakati ve yetkinliği olduğu ifade edilmektedir. Elbette ki, bunun birçok sebebi olabilir. İşe almadan tut iş yapım sürecindeki işle ilgili güncellemelerin yapılmaması, çalışanların kendilerini kurum ihtiyaçları doğrultusunda sürekli yenileyememeleri, ya da kurumların bu konuda çalışanlarını donanımlı hale getirecek eğitimleri verememeleri olabilir. Özellikle performans ile liyakat arasında doğru orantılı bir ilişki vardır. Ancak çalışanların potansiyellerini keşfetmek ve onları kurum açısından daha yararlı hale getirmek de kurum yöneticilerinin bakış açısıyla ilgilidir. Çünkü kurumsallığı ve dünyadaki gelişim ve değişimi takip eden yöneticiler kendi kurumlarını ve dolayısıyla personelini sürekli güncele hazırlama çabasını güderler.
Şunu ifade etmek gerekir ki, bütün kamu birimleri, önceden konulmuş soyut kurallar ve ilkeler üzerine bina edilmiştir. İşleyişin kurumsal bir nitelik kazanması için bu kural ve ilkelerin kurum çalışanları tarafından özümsenmesi ve kurumun tüm kademeleri Toplam Kalite Yönetimi anlayışı çerçevesinde hareket etmeleri sağlanmalıdır ki, çalışanların liyakatini ve buna bağlı olarak performansının tespiti yapılabilsin. Zaman zaman kamu kurumlarda ortaya çıkan işleyiş sorunlarının temelinde de liyakat ilkesinin ve kurumsallığın ihlalleri yatmaktadır. İşte bu çalışma, Gaziantep ili ölçeğinde Gaziantep Üniversitesi ve Gaziantep İslam Bilim ve Teknoloji Üniversitesi’nde hizmet sunumunda kamu personelinin liyakat, performans ve yetkinliğinin kurum yöneticilerinin gözüyle ele alıp incelemektedir. Elde edilen bilgilerin SPSS programıyla değerlendirilip bazı önerilerde bulunmak amaçlanmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akgeyik, T. (2002). İnsan Kaynaklarında Yetkinlik Yönetimi. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 52(1), 69-89.
- Aslan, O. E. (2012). Devlet Bürokrasi ve Kamu Personel Rejimi. Ankara: İmge Kitabevi.
- Aydın, N. (2012, Mayıs-Haziran). Weberyen Bürokraside Liyakat ve Türk Kamu Bürokrasisinden Bir Kesit: 'Siyasetin Bürokrasi İronisi'. Sayıştay Dergisi(85), 51-67.
- Bulut, Y., Duruel, M., Kara, M., & Bilbay, Ö. (2016). Yerel Yönetimlerde İnsan Kaynaklarının Etkin Yönetimi: Hatay'da Bir Uygulama. Strategic Public Management Journal, 1-24.
- Bulut, Y, Bakan, İ (2002), Yöneticilerin Eğitimi: Kahramanmaraş'taki Yöneticiler Üzerinde Bir Uygulama. Amme İdaresi Dergisi, Cilt: 35, Sayı, 2, s. 93-117.
- Çamur, Ö. (2020). Kamu Yönetiminde Liyakatin Önemi: Adalet Temelinde Bir Değerlendirme. Gaziantep University Journal of Socail Sciences, 19(2), 459-474.
- Erçek, M. (2004). Çeviri, Aktör Ağları ve Eksik/Öncül Kurumsallaşma: Türkiye'deki Mesleki Personel/İnsan Kaynakları Söyleminin Yeniden Kurgulanması: 1960-1999. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 4(2), 129-195.
- Eroğlu, O. (2016). 1923'ten Günümüze İnsan Kaynaklarının Gelişimi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 12(29), 181-193.
- Eryılmaz, B. (2022). Kamu Yönetimi. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
- Gönülaçar, Ş. (2014, Mayıs). İnsan Kaynakları Yönetiminde Kayırmacılık Kuşatması ve Liyakatsizlik Çıkmazı.
- Güler, B. A. (2020). Kamu Personeli Sistem ve Yönetim. Ankara: İmge Kitabevi.
- Kara, B. (2006). Türkiye’de Personel Reformu Çalışmalarının Altyapısı: 1930-60 Yılları Arasında Yabancı Uzmanların Kamu Yönetimine İlişkin Hazırladıkları Raporlar. Cumhuriyet Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30(2), 149-162.
- Karatepe, S., & Kurnaz, S. (2019). Kamu Yönetiminde Liyakat İlkesi: İngiltere Örneği Üzerinden Türkiye İçin Bir İnceleme. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 77-104.
- Mason, M. (2010). Sample size and saturation in PhD studies using qualitative interviews. Qualitative Socail Research, 11(3), 1-13.
- Mevzuat Bilgi sistemi. (1965, Temmuz 14). Devlet Memurları Kanunu. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=657&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5 Erişim tarihi: 05.10.2023
- Öktem, M. K. (1992, Haziran). Türk Kamu Personel Yönetiminin Gelişimi. Amme İdaresi Dergisi, 25(2), 85-105.
- Resmi Gazete . (1936, Haziran 15). 3008 Sayılı İş Kanunu. https://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/3330.pdf Erişim tarihi: 04.10.2023
- Resmi Gazete. (1982). Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.2709.pdf Erişim tarihi: 05.10.2023
- Strateji ve Bütçe Başkanlığı. (2019, Temmuz 18). 11. Kalkınma Planı. https://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2022/07/On_Birinci_Kalkinma_Plani-2019-2023.pdf Erişim tarihi: 05.10.2023.
- Üsdiken, B., & Wasti, S. (2002). Türkiye'de Akademik Bir İnceleme Alanı Olarak Personel veya İnsan Kaynakları Yönetimi: 1972-1999. Amme İdaresi Dergisi, 35(3), 1-37.
- Yılmaz, F., & Çakıcı, A. (2021). Kamu Çalışanlarının Liyakat İhlali Algısı, Kaynakları ve Etkileri. İş ve İnsan Dergisi, 8(2), 195-208.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Kamu Yönetimi |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2023 |
| Gönderilme Tarihi | 20 Kasım 2023 |
| Kabul Tarihi | 25 Aralık 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 9 Sayı: 2-1 - KAYFOR23 Özel Sayısı |
.